"Het is vooral veel plannen. Als handbalster heb je een schema waar je je aan moet houden, en daar plan ik alles omheen. We hebben thuis een hulp, maar ook mijn ouders en schoonouders springen regelmatig bij, want Raf is wekelijks in Nederland voor werk."
"Hij geeft alles op om bij mij en Jess hier in Boekarest te zijn, en het is niet niks om elke keer maar heen en weer te moeten reizen. Dus als hij een keer een weekje lekker daar wil zijn, moet hij dat vooral doen. Ik vind dat juist gezond. Ik ga er vanuit dat wij de rest van ons leven bij elkaar blijven, dus ik kan nog heel lang naar zijn hoofd staren."
"Rafael kan heerlijk koken, dus het eten staat klaar als ik ’s avonds moet trainen. Toen we elkaar net leerden kennen, was dat absoluut niet het geval hoor. Toen kon hij nog geen ei bakken. Maar inmiddels maakt hij lekkere Surinaamse macaroni en Spaanse tortilla’s."
"Sommige dingen hoeft hij trouwens niet te doen. Zoals wassen en strijken. Hij mag absoluut niet aan de was komen, want dat is mijn ding."
"Het is heerlijk hier. Als we in Nederland zijn geweest en we komen terug in Boekarest, dan voelt het als thuiskomen. Boekarest is echt top. Die stad heeft alles."
"De chaos van het verkeer. We wonen op vijftien minuten loopafstand van de school van mijn dochter, maar met de auto is dat dik een halfuur. Je staat hier altijd in een file, dus je geduld wordt enorm op de proef gesteld, haha."